«بررسی انواع شیوه های بلاغی در شعر دفاع مقدس دهة هفتاد»

شعر «شعر دفاع مقدس» شعری است پر شور، همراه با مضامینی تازه که تا قبل از آن در ادبیات ایران وجود نداشت. دهة هفتاد، دهه ای است که ایران، جنگ را پشت سر گذاشته و بالطبع در ادبیات نیز نوعی دگرگونی رخ می دهد و مضامین، همگام با موضوعات مطرح در جامعه متحول می شوند. در شعر دهة هفتاد، رويكرد شاعران به عناصر بلاغي، يعني عناصري كه شاعر با استفاده از آن مي تواند فاصلة زيباشناختي را رعايت كند، افزايش يافته و براي هر يك از موضوعات علوم بلاغي، شواهد درخور توجهی را مي توان به دست داد. بررسی انواع شیوه‌های بلاغی، بسیاری از جنبه‌ها و ظرایف شعری را می‌تواند آشکار کند. در این جستار شواهد بلاغی در اشعار شاعران این دوره در سه مبحث: معانی، بیان و بدیع مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که اگر چه در دوره هاي نخستين شعر دفاع مقدّس، استفاده از عناصر بلاغی، چندان مطرح نبود، امّا با گذشت چند سال از شروع جنگ، به تدريج بر ادبيّت سروده ها افزوده مي شود و شاعران فقط به «چه گفتن» نمي انديشند و «چگونه گفتن» نيز مركز توجّه قرار می گیرد